Mijn project(en) hier in Nepal! 

Vandaag is mijn project goed op gang gekomen. Het is goedgekeurd door iedereen. Ik sta 2 dagen in de kliniek van het centrum en werk daar samen met de fysiotherapeut Manush. Is sta hem bij, help waar ik kan en focus samen met hem op de handmotoriek van de kinderen zodat hij dit, als ik weg ben na drie maanden, kan verder zetten.
De drie andere dagen sta ik in de klasjes bij de kinderen. Ik knutsel, speel spelletjes, geef hen oefeningen, … Allemaal met de gedachte hun handmotoriek te verbeteren en tot zelfstandig schrijven te komen. Ik sta de juffen ook bij zodat ze dit ook kunnen verder zetten als ik er niet meer ben. 

Dit is niet alles. Vandaag werkte ik samen met Manush en was er kindje die een spalkje/orthese* nodig had. Zijn handje stond helemaal krom (spasme plantair flexie). Manush maakte een spalkje met gips. Maar het hielp bijna niets voor het kindje, zijn handje was nog steeds niet ondersteund hoe het moest. Op school hebben we verleden jaar geleerd hoe we spalken moesten maken en ik gaf hem wat tips. Ik moest het spalkje opnieuw maken! Toen hij het resultaat uiteindelijk zag was hij super enthousiast en dankbaar! Hij zei: you’ve really helped me today”. Waarna hij direct naar de baas zijn bureau ging en vroeg ik voor iedereen in de school die het nodig heeft (zowat iedereen) een spalkje mocht maken. De baas ging direct akkoord op voorwaarde dat ik alle therapeuten ook zou opleiden hiervoor. Ja deuuuh :p! Ik ga ook een lokaal in het gebouw proberen om te bouwen tot een spalkenkamer waar al het gerief aanwezig is en waar instructies en zo duidelijk uithangen! :) Wat kijk ik hier naar uit!
(*een spalk/orthese maken we hier uit gips en het dient om een spasme, contractuur tegen te gaan zodat ze hun handjes ook op lange termijn beter kunnen gebruiken)

Ik ben ook samen met Sam and Luke bezig met een project rond ‘Bathing and Washing children with CP’. Het is de bedoeling dat we volgende week dinsdag een presentatie geven over hoe deze kinderen het best behandelt worden en hoe ze misschien tot zelfstandig wassen kunnen komen. We geven een demonstratie en presentatie met drie kinderen aan de ouders en therapeuten van alle kinderen uit het centrum.

 Het wordt goed druk komende maanden :)! Maar ik kijk er naar uit! 

Namasté!

Uitzicht vanuit het centrum. Als de moesson binnen een goeie week voorbij is kan je van hieruit de Mount Everest zien!!!!

Nog één van de prachtige uitzichten als je van het centrum terug stapt naar huis

Een super lieve jongen uit het centrum :)

Buddha... Eén van de mooie plaatsen in Kathmandu! Een groot tempelcomplex waar de gelovigen rond lopen.

Deze vlaggetjes vind je echt overal hier... Zo kleurrijk!!

Nog een super schattig meisje uit het centrum. Vreemd hoe alle kleine meisjes hier een hoop mascara rond hun oogjes hebben. Ik denk dat het verwijst naar één of andere godin. 

Dit zijn enkele foto's van deze week... In het centrum valt het super goed mee! Ik overleg vandaag mijn project met Suresh en hoop dat hij het okee vindt! Ik vertel jullie later wat het zal inhouden :)! 

Dit weekend gaan we met de Engelse meisjes van ons 'home' hier een trekking doen. Vrijdagavond vertrekken we naar Thamel, slapen we er een nachtje uit en nemen we vroeg in de ochtend een bus naar Panauti. Van daar uit wandelen we naar Benapa en Dhulikel, daar slapen we uit en dan wandelen we de volgende dag verder naar Nagarkot. En maandag in de loop van de dag zijn we terug thuis. Kijk er naar uit :)!!

Namasté!

Eerste week in Nepal

De eerste week in Nepal zit er al op! 

Woensdag was het feestdag hier. Het centrum was gesloten dus we hadden een vrije dag. Met een groepje vrijwilligers zijn we naar Thamel gegaan. Het meer Westerse deel van Kathmandu. Beetje rondgewandeld, geshopped,… Maar wat een drukte! Het was blijkbaar een belangrijke dag voor de gelovigen hier en aan iedere tempel, ieder beeldje, … stonden wel 100 mensen te wachten om gezegend te worden.
We zijn die dag ook Durbar square gaan bezoeken. Plaats met allemaal tempels bij elkaar. Echt heel mooi, maar we konden niet echt genieten door het vele volk. Alle Nepalezen stonden te wachten om een glimp op te vangen van hun godin op Durbar Square. De godin hier is een meisje van 5 of 6 jaar, die uitverkoren is door hun God. Zo fascinerend hoe alle Nepalezen uitkijken naar dit moment! Met duizenden zijn ze samen gekomen om hun godin te eren. Op één van de foto’s hieronder zie je een tempel waarop wel duizend mensen zitten te wachten op de trapjes om een glimp van hun godin op te vangen. Echt een mooi beeld. Wij wilden ook een plaatsje bemachtigen om de godin even te zien, maar we werden uit de menigte verdreven door de politie en ze stuurden ons naar een tempel wat verderop waar de blanke toeristen mochten zitten en de ceremonie mee volgen. 

’S Avond was het groot feest hier thuis bij de familie van Bishal en Alina. Alina (de dochter des huizes hier) had me ’s morgens uitgenodigd om ’s avonds mee te eten tijdens de rituele maaltijd! Super! Toen thuis kwam die avond ontmoette ik ook de drie Engelse meisjes die hier ook wonen. Zij zouden de maaltijd ook bijwonen.
Toen we mochten eten volgde ik Alina naar de plaats waar iedereen op kussentjes op de grond zat. We kregen een bord dat gemaakt was uit bladeren van bomen. Verschillende mensen kwamen met potten en manden rond met eten erin en schepten ons bord overvol! Hoe zou ik dit ooit allemaal opkrijgen en wat was dit allemaal :)? Alina vertelde wat er op mijn bord lag: platte rijst, 3 soorten bonen, vlees van een Buffalo, geitenlongen, aardappeltjes en nog iets wat op groeten leek.  Dat iets wat op  groeten leek proefde ik en at ik braafjes op. Toen ik Bishal vroeg wat dat eigenlijk was, bleken het ingewanden te zijn van een Buffalo, ik wist het! Maar Alina bleef zeggen dat het een soort groeten was :p.
We kregen ook rijstwijn en typische Nepalese wijn maar oh God, wat was dat laatste straf spul zeg! We zaten nog wat samen met de drie meisjes, Alina, Bishal en wat vrienden van Bishal en maakten er een gezellige avond van! 

Donderdag was een werkdag in het centrum. Ik zou samen werken vandaag met de fysiotherapeut. Ik observeerde en hielp waar kon. Op een bepaald moment lukte de oefening niet zo goed en de therapeut kon het kindje de oefening maar niet goed laten uitvoeren. Plots kwam ik op het idee om dezelfde oefening anders uit te voeren en het lukte het kindje dan wel! Super gevoel gaf dat, en de therapeut was heel dankbaar. Er waren nog zo’n paar dingen die ik probeerde op te lossen en dat gaf zo’n goed gevoel dat je een verschil kan maken voor dat ene kindje!
’S avonds zijn de dan gaan eten in een lokaal restaurantje en hebben we vanalles uitgeprobeerd. Speciale en pikante smaak, dat eten van de Nepalezen. Maar wel lekker! Nog wat gezellig samen gezeten hier thuis, thee gedronken en gaan slapen.

Vrijdag was een saaie dag in het centrum. Het bleef bij observeren en kon niets doen tijdens de therapie die ik moest observeren.
’S avonds zijn we met alle vrijwilligers van het centrum samen naar Thamel gegaan. Samen een cocktailke gaan drinken en dan gezellig samen gaan uit eten. Leuke bende!
Liz, Manisha en ik zijn dan blijven slapen in een hotelletje (we betaalden 1,50 euro elk :p, spotgoedkoop hier) in Thamel omdat het te gevaarlijk was om nog terug te keren en de volgende dag zouden we nog vanalles gaan bezoeken. 

Zaterdag zijn we Monkey Temple gaan bezoeken. Super mooi! De weg ernaar toe waren wel 1000 trappen naar boven met aapjes erlangs… Als je eenmaal boven aankomt ben ja sprakeloos! Je krijgt heel mooie tempels te zien maar ook een adembenemend uitzicht over de Kathmandu vallei. Waauw!
Toen we de taxi terug namen, deed de taxi chauffeur wat moeilijk als we uitstapten over hoeveel geld we moesten betalen. We bleven bij ons afgesproken bedrag en toen ik mijn wisselgeld terug kreeg reed hij al weg toen ik er nog in zat. Dus is sprong zo vlug mogelijk uit de taxi… En weg was hij, met mijn portefeuille en al! Die lag op mijn schoot, maar doordat ik er zo vlug uit moest heb ik die laten vallen! Ik ben niet de enige die dit tegenkomt! Blijkbaar weten de taxi chauffeurs dat goed genoeg! Ook Manisha verloor haar gsm op die manier! Verdorie! 35 euro kwijt!
De rest van de trip niet meer gedaan dan en naar huis gekeerd! 

Vandaag doe ik wat inkopen hier op de lokale marktjes. En houden we het kalm voor de rest, want het is super heet vandaag! Maar mij hoor je niet klagen :)! 

Tot de volgende!!

XXX

Eerste twee dagen Nepal

Namasté! 

Mijn avontuur is gisteren niet gestart zoals verwacht (zoals sommigen onder jullie wel al vernomen hadden) maar vandaag was iets helemaal anders...

Ik begin bij het begin…

Met zwetende handen en met de gedachte “waarom doe ik dit ook weer?” stap ik het vliegtuig op in Brussel. 20 uur later kom ik na een ellenlange, vermoeiende vlucht aan op de luchthaven van Kathmandu. Ik zie overal bordjes met namen maar nergens staat de mijne tussen. Ik wacht en wacht en wacht, maar niemand staat me op te wachten (zoals ze beloofd hadden). Na twee uur achten bel ik Marc Velghe (coördinator van school) uit zijn bed voor de contactgegevens van het centrum. Uiteindelijk krijg ik een telefoonnummer en belt één, van de vele die al twee uren rond me staan te cirkelen of ze me mogen rondvoeren, taxichauffeurs het centrum op en hij krijgt een adres door. Ik volg hem naar zijn ‘taxi’ zonder bordje ‘taxi’ erop :)! Ik kroop er toch maar in en hield me vast aan de gedachte dat de mensheid ‘goed’ is. Als ik hem vraag hoeveel me de rit van 5 minuten zal kosten, zegt hij 10 euro (wat hier immens veel is). Maja, ik ben ter plaatse :)! Ik ontmoet de vrouw waarmee ik mailde vanuit België. Super lieve vrouw, ze zit echt met me in. Ze zet me op een taxi naar mijn home, waar ik op mijn positieve kon komen. De 'landlord' ging me opwachten en verwelkomen zei ze! Hoe het werkelijk ging: hij zette mij en mijn  bagage in mijn kamer af en vertrok zonder een woord! “Owke, wat doe ik hier alweer :p?”
Ik kon ook echt niet eens weg uit mijn kamer want Patan is een waar doolhof van ministraatjes en ik wist niet eens een adres of herkenningspunt :p! Mooi binnenblijven en bijslapen dan maar!
Toen ik op zoek ging naar de keuken kom ik Bishna tegen. Bishna en zijn familie wonen hier in dit huis en zorgen ervoor dat alles goed verloopt. Hij vertelt me dat ze niet wisten dat ik zou komen. Vandaar.  
Toffe jonge gast die Bishna, hij geeft mee een rondleiding in het huis en in Patan. Plots lijkt Patan een stuk mooier en zie ik de mooiste tempels ooit! Hij nodigt me daarna uit om bij hem te eten ’s avonds. Daj Bat, rijst met linzensausje. Ik wist toen nog niet dat ik dit twee keer per dag ging eten, als ontbijt en als avond eten :p. Wel lekker, maar Spicy, woehoew :p! Ik moest wel alleen eten, maar iedereen zat bij me. Zij aten na mij, zoals het hoort en met de nodige rituelen.
Leuke avond gehad!

Vandaag ben ik voor de eerste keer naar het centrum gegaan. Een hoop vriendelijke mensen ontmoet daar. Ze begeleiden hun vrijwilligers echt goed.  Ik heb ook kennis kunnen maken met wat kinderen, ze zijn zo lief allemaal en zo schattig! Het bleef wel bij observeren vandaag.

Veel kan ik jullie nog niet vertellen over de stad, ik heb nog niet echt de kans gehad om rond te kijken en rond te wandelen (zonder te verdwalen :p). Maar er zijn hier echt mooie plaatsen en monumenten te vinden (tussen wel redelijk vuile gebouwen en straten). Tis hier ook super warm en vochtig, bijgevolg: ge zweet voort minste. Maar kga nie klagen :p, ik geniet ervan! 

Verder… Morgen ist hier al een feestdag! We (vrijwilligers die ik heb leren kennen in het centrum van Duitsland, Canada en Engeland) gaan samen Thamel gaan verkennen(een deel van Kathmandu).  En ’s avonds ben ik uitgenodigd (door de zus van Bishna) op de rituele festiviteiten van de familie hier die bij de feestdag horen. Ik kijk er naar uit! 

Het vervolg hiervan hoop ik jullie zo snel mogelijk te kunnen vertellen! 

Slaapwel!